domingo, 18 de diciembre de 2011




Por desatar ligaduras la vida se me escapó en un sueño
Luego despierta
                      tan sin vida
                                   tan sin cuerpo

                                                 tan sin sueños
Al otro lado del jardín
                                                                                                                                                                    tan sin vida, 
tirada en deseos sin cuerpo
                                                                                           

Tú dices mendigar, ¡ay jardinero!  

que ni para abrir pétalos a mendigos yo 
que ni para hambrientos de instintos que ni para el agua
harapientos de tiempos mueren de sed

los pétalos cayeron por un golpe
de realidad               mi flor que nunca vieron nacer
             
                                                                                                                                        dentro del ramaje
 
Los que no conocen de mi inusual hermosura

lo oscuro del miedo,                                         cuando los tallos son negros                 tierra infértil                                                                                                                                                        o están muertos


Luisana 
Romero
(diciembre 2011)

     


No hay comentarios:

Publicar un comentario